സ്പന്ദിക്കാത്ത അസ്ഥിമാടം

(എന്‍റെ ബാല്യകാലം മുതലുള്ള സുഹൃത്തും, പ്രതിഭാധനനായ എഴുത്തുകാരനും, അസാമാന്യ സർഗ്ഗശേഷിയും ഭാവനയുമുള്ള ഒരു ചിത്രകാരനുമായ ഹരികൃഷ്ണൻ ജയകുമാർ എന്ന ഹരി വരച്ച ഈ ചിത്രം എന്‍റെ ചിന്തകൾക്ക് അല്പസമയത്തേക്കെങ്കിലും ചിറകുകൾ നല്കി. 
എന്‍റെ  ഈ വരികൾ ആ ചിതറിപ്പറന്ന ചിന്തകളെ  കൂട്ടിച്ചേർത്ത് വായിക്കാനുള്ള ഒരു എളിയ ശ്രമം മാത്രം...)

ഒരു മീനമാസം തീർത്ത വെയിലാഴിയിൽ 
തണൽദ്വീപു  തേടി ദിക്കറിയാതലയവേ
കണ്ടു ഞാൻ നിഴൽപുതപ്പിൻ കീഴിൽ
അലസയായുറങ്ങുന്നൊരപ്സരകന്യകയെപ്പോല-
നന്തമായ് നീണ്ടു കിടക്കുന്നൊരീ പാത,
ഓർത്തു ഞാൻ നന്ദിയോടെ,
എനിക്കായ് വെയിൽ  കാഞ്ഞൊരാ
അജ്ഞാത വൃക്ഷമാം നന്മയേ.
കാതങ്ങൾ പിന്നിട്ടു മുന്നോട്ടു നീങ്ങവേ
കണ്ടു ഞാൻ, മരമല്ലൊരസ്ഥിമാടം മാത്രം;
തെല്ലും ഭയന്നില്ല ഞാനെന്‍റെ പേരതിൽ
വായിച്ച മാത്രയിൽ കരഞ്ഞതുമില്ല ഞാൻ;
ശീതളമാമീ കരിനിഴൽപരവതാനി
തീർത്ത സൂര്യനേ നോക്കിയൊരു
മന്ദസ്മിതം
തൂകി നിന്നു ഞാൻ
നിസ്സങ്കനായ്
വൃഥാ.

 ~ ഹരി ശങ്കർ